Dziennik Pilcha czyta się jak jedną z jego powieści - to narracja, w ktĂłrej znajdziemy Marcina Lutra i Avatara, Pana Boga i Joyce`a, matkę i ojca, KrakĂłw, Warszawę, Wisłę, katolikĂłw i ewangelikĂłw, w końcu, rzecz jasna, piłkę nożną. Znajdziemy tu codzienne marszruty Hożą i Kruczą do placu Trzech Krzyży, zapisy lektur oraz spotkań z czytelnikami i przyjaciĂłłmi. Pilch proponuje świeże i odważne spojrzenie na świat, ironię i - jak zwykle - zniewalającą przyjemność czytania.

Pierwsza od pięciu lat powieść Jerzego Pilcha jest prawdziwym świętem opowieści. Mądrej i rozbuchanej, snutej arcybogatym językiem, pełnej zaskakujących zdarzeń i intensywnych detali, zaludnionej tyleż swojskimi, co dziwacznymi postaciami. Opowieści o sprawach ważnych, najważniejszych, ostatecznych.